Review: HTC One M8
Hoe kan het toch zo slecht gaan met HTC? Het lijkt in eerste instantie geen productprobleem. We roemden vorig jaar de HTC One vanwege zijn superieuze vormgeving, behuizing en prima software. Sterker nog: we noemden het de beste Android-smartphone van vandaag de dag, en daar hoefden we ondanks de releases van andere fabrikanten niet meer op terug te komen.
Totdat zijn opvolger verscheen.
Want laat ik maar met de deur in huis vallen: HTC One M8 is – wederom – een bloedmooi toestel. Het heeft nog meer dan zijn voorganger een strakke unibody-vormfactor die de originele One al zo mooi maakte. Persoonlijk vind ik dit toestel met gemak mooier dan zijn concurrenten. HTC is bovendien behalve Apple de enige die consequent voor aluminium lijkt te kiezen voor zijn paradepaardjes. Ook deze keer is het toestel hier grotendeels uit opgetrokken, zelfs meer nog dan bij het vorige toestel. Slechts kleine details zijn van plastic. Zo is de bovenkant, waar ook de aan- en uitknop is gepositioneerd, van een glimmend soort plastic. Waarschijnlijk is dit gedaan voor een betere antenneontvangst. Voor de rest is het puur metaal wat je vasthoudt, en dat voelt gewoon goed.
De vormgeving is in grote lijnen gelijk gebleven, wel is het aluminium deze keer een stuk grijzer. Daar moet je van houden, het geeft het toestel een chique uitstraling, maar ook wat sombers mee. Vind je het niks, dan is er ook een witgrijze en gouden uitvoering.
Grote verbetering is de plaatsing van een micro-sd-kaartslot aan de rechterzijde, die vonden we in het vorige model helemaal niet terug. Wel moet het basismodel daarvoor een stapje terugdoen, de interne opslag gaat van 32 naar 16 GB. HTC heeft daarnaast volledig afscheid genomen van hardwarematige knoppen voor de bediening van Android. De knoppen zijn nu onderdeel van het besturingssysteem.
Beeldscherm: subliem lcd-paneel
Het beeldscherm was een van de meest opvallende aspecten van de HTC One. Ook deze keer hebben de Taiwanezen veel aandacht besteed aan dit aspect. Net als veel van de concurrenten is de resolutie gebleven bij full-hd 1080p, de standaard die vorig jaar is gezet, en dat is wat ons betreft prima. Wel is het drie inch gegroeid, van 4,7 naar 5 inch. Dat maakt het toestel ook iets groter, bedienen met één hand is daardoor wat lastiger geworden. Het is echter geheel in lijn met wat de concurrentie doet, en natuurlijk heeft een groter schermoppervlak ook zo zijn voordelen. De beeldkwaliteit is net als zijn voorganger uitmuntend. Het contrast is zeer hoog en ook de lichtopbrengst is erg goed. Dat laatste aspect maakt het scherm ook buiten prima afleesbaar. De kleuren spetteren van het scherm en zwarten zijn diep zwart, absoluut een goede prestatie voor een lcd-beeldscherm. HTC levert wat je van een toptoestel mag verwachten: een scherm zonder compromis. Alleen de super-amoled-beeldscherm van de Galaxy S5 doet er wat contrast en zwartwaarden nog een schepje bovenop.
Snelheid: op papier én in de praktijk
Zoals je mag verwachten beschikt de HTC over een van de snelste smartphoneprocessoren van dit moment, de Snapdragon 801. De gpu van dat model is bijna twee keer zo snel als de Snapdragon 600 uit de oorspronkelijke One en ook de kloksnelheden zijn met 2,3 GHz een stuk hoger dan de 1,7 GHz van de 600. Deze processor moet op papier zorgen voor flitsende snelheden, alleen softwarematig kun je dit nog 'tenietdoen'. Gelukkig is dat bij HTC niet het geval. Hun 'Sense'-skin voelde bij de voorganger al niet traag, bij dit toestel is dat ook absoluut niet het geval. Daar kunnen sommige concurrenten nog een voorbeeld aan nemen. Nergens merkte ik haperingen of andersoortige onregelmatigheden en nergens had ik het idee dat ik ook maar enig moment op mijn telefoon hoefde te wachten.
Het intern geheugen bedraagt 2 GB. HTC kiest niet net als sommige andere fabrikanten voor een Gigabytje meer, en dat lijkt in de praktijk ook niet nodig. Android gaat bovendien steeds slimmer met zijn geheugen om, en in versie 4.4.2 lijkt genoeg te hebben aan de aanwezige hoeveelheid.
Software: Sense is nog altijd de betere Android-skin
Zoals gezegd draait het toestel op de nieuwste versie van Android, met daaroverheen HTC's eigen Sense-interface. Die kent enkele verfijningen. Zo is HTC Blinkfeed, de contentfeed van Sense, wederom aanwezig en qua uiterlijk iets opgefrist. Alle standaardapps voor zaken als kalender, agenda en rekenmachine zijn vervangen door Sense-equivalenten. Die voldoen over het algemeen prima, zijn modern vormgegeven en houden zich bovendien over het algemeen netjes aan de Android guidelines. Je merkt dan ook niet echt dat het HTC-specifieke apps zijn, maar krijgt het gevoel dat ze onderdeel uitmaken van het geheel. Daar kunnen andere fabrikanten nog wat van leren.
Motion Launch: enorme verbetering
Een van de weinige ergernissen bij de One was het feit dat je alleen met de aan/uitknop het scherm kon activeren. Die kritiek heeft HTC duidelijk ter harte genomen. Je kunt nu op diverse manieren het scherm ontgrendelen, steeds met een andere uitwerking. Tik je twee keer op het scherm, dan opent het normale startscherm van je telefoon. Veeg je van onder naar boven, dan ontgrendel je 'em ook direct. Veeg je van links naar rechts, dan ontgrendelt je telefoon direct naar BlinkFeed. Pak je het toestel horizontaal op, dan is een druk op een van de volumeknoppen genoeg om direct naar je camera te gaan. HTC tackelt met Motion Launch niet alleen een bekend probleem met de One, maar een probleem met smartphones an sich: effectief vanuit sluimerstand direct gaan naar daar waar je zijn wilt. Dit soort innovaties kan ik alleen maar toejuichen. En omdat het altijd werkt, voelt het niet als een gimmick, maar als een feature die echt wat toevoegt.
Accu: opvallend goed
Op papier lijkt de accu in de One M8 niet echt bijzonder. De capaciteit is 2600mAh, en dat is niet groter dan dat van de concurrentie. Toch houdt het toestel het behoorlijk lang uit, waarschijnlijk dankzij de energiezuinige processor en de netjes geprogrammeerde HTC Sense-software. Tijdens onze testperiode moest de telefoon niet één keer voortijdig aan de lader, ook bij intensief gebruik. Handige functie voor nijpende momenten is de 'Extreme Power Saving'-modus. Deze kun je handmatig inschakelen, of automatisch bij bepaalde lage batterijniveau's. Je kunt dan alleen nog de basisfunctionaliteit gebruikmaken, denk aan bellen, sms'en, agenda en rekenmachine. De interface schakelt naar een soort basismodus met een paar knoppen. Ook wordt de helderheid flink omlaaggeschroefd en gaat de vibratiemodus uit. De dataverbinding staat alleen open wanneer het scherm geactiveerd is. In deze modus kun je het toestel met een tiental procentpunten nog vele uren gebruiken.
Camera: gimmicky
Een van de marketingspeerpunten van het vorige model was de camera. Deze beschikt namelijk over zogeheten 4 'ultrapixels'. Dat mag je gewoon lezen als megapixels. In vergelijking met andere smartphones een lage resolutie, waardoor voor iedere pixel meer sensorruimte dan normaal gereserveerd is. Daardoor valt er meer licht per pixel op de camera en kan het – zo luidt de theorie – betere beelden maken in mindere lichtomstandigheden. Diezelfde sensor met dezelfde aantal ultrapixels zit ook weer in de One M8. In de praktijk zijn de foto's aardig, maar allerminst bijzonder. Wel heeft HTC wat trucjes toegevoegd, zoals een mogelijkheid om achteraf het focuspunt te verleggen en de achtergrond van een onderwerp (digitaal) onscherp te maken. Dat kan dankzij een tweede lens die diepte-informatie vastlegt. Verwacht daar overigens niet al teveel van, vaak wordt het gekozen onderwerp niet lekker uitgesneden en valt de achtergrondonscherpte dus ook over het onderwerp heen.
Audio: nog altijd de beste
Wist de HTC One ons vorig jaar al bijna letterlijk weg te blazen met een voor smartphonebegrippen uitstekend geluid, nu doet HTC daar nog een schepje bovenop. Het geluid klinkt veel beter dan welke andere telefoon dan ook en kent zelfs een aardige weergave van lage tonen, hoogst ongebruikelijk bij de concurrentie. Toch blijven we ons het praktisch nut hiervan afvragen: een setje goede koptelefoons geeft nog altijd beter geluid en daarmee stoor je de omgeving niet. Toch is het voor het bekijken van een filmpje alleraardigst dat het geluid niet klinkt alsof het door een blikje geperst wordt.
Lees meer
