Johnny: Het appeltaartje van Philips

Een paar maanden geleden was ik door Philips uitgenodigd voor hun najaarsshow. Of eigenlijk was ik meegesneakt met een kennis; het evenement was vooral bedoeld voor journalisten en een enkele wetenschapper om de wereld de nieuwste Philips-producten te tonen.

Alle grote elektronicaconcerns doen dit elk najaar, om free publicity te genereren in tijdschriften, kranten en websites, voor producten die met Kerst in de winkel liggen. De kerstperiode is de oogsttijd voor deze sector, waarin verkoopcijfers tot wel tien keer hoger liggen dan in de magere maanden van het jaar.

Het evenement werd gehouden in het Evoluon, ooit een soort Chriet Titulae -huis voor nerdjongetjes als ik. Het Evoluon is volgens mij al jaren gesloten en wordt nu en dan door Philips gebruikt voor dit soort happenings. Toen ik er na al die jaren weer binnenkwam, overviel me een gevoel van retro-futurologie.

In de jaren zestig was het Evoluon een omgekeerd anachronisme: het was een interpretatie van toenmalige architecten over hoe de wereld er in het magische jaar 2000 uit zou zien. Dat de toekomst onrustbarend veel gelijkenissen blijkt te hebben met hoe het leven in de jaren zestig was, kon toen niemand nog bevroeden. En dat het Evoluon in het jaar 2000 zou wegkwijnen, evenmin.

Maar toen ik er binnenkwam, overviel me direct het gevoel van toen: het gevoel van optimisme, dat in de toekomst alles nog beter wordt. Spandex jackets for everyone – dat werk. Ik heb die dag mooie, handige en misschien zelfs nuttige producten gezien. Zoals een sladroger waarmee je gif van groenten kunt spoelen, iets waaraan vooral Chinese burgers behoefte schijnen te hebben.

Maar er was één onderdeel waarvan ik echt onder de indruk was. Het was een product dat nooit door Philips verkocht zal worden. Wat was het? Een gebakje. Een appeltaartje. Ze stonden beneden in de koffiecorner, tientallen. Ze waren voor journalisten. Een van de pr-medewerkers had er een bordje bijgezet. Daarop stond: de appels in dit taartje komen uit de tuin van meneer Philips. Ze zijn deze week geplukt en ze zijn biologisch.

Ik weet niet of het hier bewust beleid betreft van een slimme spindoctor uit de ook al zo slimme pr-machine van Philips, of dat een van de medewerkers dacht: deze tuin is zo prachtig, de appels zijn zo overvloedig aanwezig, laten we er taartjes van maken, dat is gezellig. Het maakt niet uit, want het effect is enorm. Deze taartjes maakten multinational Philips ineens sympathiek als de buurtwinkelier van vroeger.

Wat die taartjes zeiden is: Philips staat met beide benen op aarde. Philips heeft oog voor zijn verleden (meneer Frits). Philips heeft oog voor het milieu (appels uit de buurt, en biologisch bovendien). En Philips is huiselijk. Als je deze waarden kunt toevoegen aan je merk, ben je spekkoper.

Nederlanders denken wel eens negatief over Philips, maar het concern is nog altijd een van de leidende technologiebedrijven in de wereld. Als je ziet hoeveel kleine bedrijfjes rond Eindhoven nu succesvol opereren op basis van onderzoek en kennis die ooit (soms al twintig jaar geleden) van Philips afkomstig was, hoe goed ze het doen op het gebied van medische apparatuur en met hun led-verlichting, dan zou je best eens tot de volgende conclusie kunnen komen. Philips = Apple (pie).

Als je een klein bedrijfje hebt, met een mooi product, houd dan in gedachten wat de gebroeders Philips ooit deden: ontwikkelen, groeien en nooit opgeven. Er komt een dag dat een van je medewerkers denkt: die appelbomen van de oprichter, daar moeten we iets mee doen.